محمدرضا عموزاد | Mohamadreza Amoozad
متولد : 1353 | بهشهر
روایتی که از خویش برخیزد گرانسنگ تر از اثریست که از دیگران وام گیرد. آنچه از قلم نقاش و ابزار مجسمه ساز زایش مییابد برآیند تجربه ایست از محیط و اتفاقات آن. رجعت به خویش، پرداختن به خود، خلق اثری که در آنی و در آن پرورش یافتی، روایت رویاها، افکار، دردها و آرزوهایی است که در من، تو و دیگران جاریست؛ خواه به زبان تلخ بصری خواه به زبان تغزلی.
پیچیدگی ذهن یا آراستگی، زشتی یا زیبایی، بی رنگی یا ملون، کدامیک هدف غایی در مسیر خلق خواهد بود و باید بدان پرداخت؟ هر کدام در زمانی و حالی فعلیت خواهد یافت که آفرینشگر در آنِ خویش خواهد ساخت. ما بقی پوسته ایست مانده از لحظۀ خلق، ارتباط خالق و مخلوق که در التذاذ کامل حادث میشود.
این لذتِ پرکششِ پرهیاهو در خلوت آکنده از اندیشههای ژرف، در جسمانیت اثری متبلور خواهد شد که بعدها اثر هنری تلقی میشود و مخاطب در مقابل آن قرار خواهد گرفت و سعی در ترجمۀ احوالات هنرمند دارد.
بیانی که از من باقی خواهد ماند همان است که بدانها زیستهام و دریافتهام. هنوز راه زیادی برای بیانهای ناگفته باقیست تا از منظر و دیدگاه شخصی به منصۀ ظهور رسد.
| گالری آثار هنرمند |
