امیر سقراطی | Amir Soghrati
۱۳۵۸ | رشت
نقاشی چیست؟ قضاوت است یا روایت؟ نمی دانم و با این ندانستگی راحت ترم! تنها هنگامی که نقاشی می کشم پرسش های من از زندگی شروع می شود: می پرسم اینجا چه می کنم؟ وجواب می آید: دنیا را تماشا می کنم. وقتی نقاشی می کشم پیچ و تاب اندوه و زیبایی دنیایی که تماشا کرده ام در کارم بروز می کند. سکوت می کنم و بی هیچ پرسشی درک خودم از هستی را بر روی بوم نقاشی برملا می کنم. کار من نمایش ملایمت و پیچیدگی است؛ نمایش شادی و ملال؛ ظرافت و زمختی؛ رهایی و ترس؛ سکون و تعليق است. همچنان که دلتنگی نام دیگر این دنیاست، اشتیاق هم نام دیگرش است. پس دو روی سکه این بار بر روی یک تکه از کاغذ با بوم توأمان و همزمان دیده می شود. اما شباهت نقاشی با این دنیا در این است که این دو یک امکان هستند: امکان تغییر، تبدیل و دگرگونی. و من در نقاشی هایم برای تغییر و تبدیل و دگرگونی هرشی، شخصیت، رخداد و موضوعی آماده ام! و این نامش آزادی است!