ابراهیم محمدیان | Ebrahim Mohammadian
1363 | تبریز
سکوت معادل معناهای بسیاری است، از خاموشی عرفانی گرفته تا سکوت وجود شناختی که به بیکرانگی و بی صورتی هستی مربوط است. در عرفان سکوت یک مقام است و در علم یک فقدان، در علم فیزیک در زمین سکوت مطلق وجود ندارد زیرا سکوت نتیجه فقدان هرگونه تحرک موجی ذرات ماده است، بنابراین سکوت مادی تنها زمانی رخ می‌دهد که هیچ ماده‌ای وجود نداشته باشد. همچنین بین سکوت و سخن نگفتن نیز تفاوت بسیاری وجود دارد و سخن نگفتن دلیل بر سکوت نیست. سکوت عرفانی مقامی والا و به سوی فنا است. در این معنی سکوت موجد معنا است و نه فقدان.